برج ایفل

برج ایفل به منظور راه اندازی نمایشگاه بین المللی پاریس در سال 1889م و به مناسبت مراسم یادبود و گرامیداشت انقلاب فرانسه، در فضای سبز عمومی "شان دو مارس" در مجاورت رود سن در پاریس ساخته شد. در ابتدا قرار بود که این برج فقط یک بنای یادبود انقلاب باشد که 20 سال وسط پاریس برپا بماند، اما حوادث زیادی این بنای مشبک فلزی را تبدیل به نماد پاریس کرد تا دیگر کسی به فکر خراب کردن آن نباشد. از میان ۷۰۰ طرح پیشنهادی ارایه شده از طراحان مختلف، طرح «گوستاو ایفل» با توجه به دارا بودن اكثریت آراء، مورد قبول واقع شد. ايفل، قبل از اجرای این طرح به عنوان يك مهندس ساختمان و شيمي در راه آهن فرانسه كار ساختن پل ها را برعهده داشت. وی در سال ۱۸۸۴م مطالعات خود را در این زمینه آغاز كرد و بعد از آن در سال ۱۸۸۷م ساخت آن را شروع كرد كه به مدت دو سال و دو ماه و ۵ روز به طول انجامید.نخستین کلنگ ایجاد بنای برج ایفل در تاریخ ۲۶ ژانویه ۱۸۸۷م به زمین خورد. 300کارگر با استفاده از 3500000 میخ پرچ، 18,038 قطعه فلز ساختمانی را به هم متصل کردند. برج ایفل در روز 31 ماه مارس سال 1889م با حضور پادشاه انگلستان شاه ادوارد هفتم که در آن زمان ولیعهد انگلیس بود، افتتاح شد و از ششم ماه مه همان سال در معرض بازدید عمومی قرار گرفت.

عملیات ساخت این بنا بدون شک با خطرات بسیاری همراه بود، زیرا بر خلاف آسمان خراش های عادی، این برج به شکل روباز و بدون طبقات میانی بنا شده و عملا به جز دو طبقه که در پایین آن قرار دارد، چیز دیگری به چشم نمی خورد. با توجه به این ساختار، طبیعتا خطر جانی زیادی برای کارگران وجود داشته اما به علت رعایت موارد ایمنی که ایفل برای کارگران خود در نظر گرفته بود در طول ساخت این بنا تنها یک کارگر جان خود را از دست داد که آن هم در زمان نصب آسانسور بوده است.

ارتفاع برج ارتفاع برج ایفل ۳۲۴ متر (با در نظر گرفتن آنتن) است. چهارآسانسور بازدید کننده ها را از سطح زمین تا طبقه اول ( 63/57 متر = 19 طبقه )، دوم ( 73/115 متر = 38 طبقه ) ، و سوم ( 273 متر = 89 طبقه ) بالا می برند. در طبقه ی دوم بازدید کنندگان باید آسانسور را عوض کرده و با آسانسورهای کوچکتری به طبقه سوم بروند. تعداد پله های برج از سطح زمین تا طبقه اول 347 ، تا طبقه دوم 674 و تا راس برج 1665 پله است و بازدید کننده ها فقط تا طبقه دوم می توانند از پله ها بالا بروند و برای رسیدن به نوک برج باید از آسانسور استفاده کنند. برای آسانسور این برج برنامه منظمی تهیه دیده شده تا به هنگام جا به جا شدن صدها هزار گردشگر آمد و شد آنان بر طبق امنیت صورت پذیرد. گفتنی است در سال 1940م چند ساعت قبل از اشغال پاریس، فرانسوی ها کابل بزرگ آسانسور برج را قطع کردند تا هیتلر مجبور باشد برای بالا رفتن از برج، 1665 پله را بالا برود اما هیتلر این کار را نکرد و در جلوی برج ایستاد تا شاهد برافراشته شدن پرچم آلمان باشد. چند ساعت بعد از آزاد سازی پاریس، آسانسورها دوباره به راه افتادند.

بازدیدکننده ها می توانند با پرداخت 50/4 یورو از طریق پله ها تا طبقه دوم برج بالا بروند ولی برای رسیدن به راس برج باید از آسانسور استفاده کرد. راه پله های این برج پهن و با حصارهای فلزی محصور شده است. البته کسانی که ترس از ارتفاع دارند باید از پله ها صرف نظر کنند و از ابتدا سوار آسانسور شوند. هزینه آسانسور برای بزرگسالان تا طبقه دوم 10/8 یورو و تا طبقه سوم 10/13 یورو است.

علاوه بر رستوران 58 در طبقه اول، رستوران خوبی به نام « ژول ورن » هم در طبقه دوم برج قرار دارد که منظره و چشم انداز فوق العاده زیبایی دارد. میزهای این رستوران ازقبل رزرو شده اند و قیمت غذاهایش هم گران است. گفتنی است که یک اداره پست کوچک هم در برج وجود دارد !!!

به منظور حفاظت در مقابل زنگ زدگی هر هفت سال یک بار با استفاده از 50 تا 60 تن رنگ، ایفل را رنگ می کنند. این برج در طول عمر خود به رنگ های مختلفی در آمده و در حال حاضر به رنگ قهوه ای روشن و تقریبا قهوه ای شکلاتی است و در ارتفاع های مختلف از سه سایه خیلی کمرنگ استفاده شده تا اثر ارتفاع تشدید بشود. رنگ مورد استفاده شیمیایی و با بنیان سلیکون است. رنگ آمیزی تمام این سازه به وسیله چند نقاش آکروبات با دست و بدون کمک وسایل مکانیکی انجام می شود. آخرین مرتبه رنگ آمیزی ( که هجدهمین مرتبه هم بود ) در سال 2001 شروع شد و در سال 2003 به اتمام رسید.

در اواخر عصر و نزدیک غروب ، قرمزی پرتو خورشید برج را به رنگ نارنجی در می آورد ولی در شب چون از درون به وسیله لامپ های فلورسنت سفید و زرد روشن می شود طلایی رنگ به نظر می آید. برج ایفل در شب با350 لامپ فلورسنت که در بخش داخلی آن کار گذاشته شده روشن می شود. بعلاوه راس برج هم مجهز به نورافکن های گردان است که ایفل را از دهها کیلومتری اطراف پاریس قابل تشخیص می کند. لازم به ذکر است که در سال 2000 م نورافکن های پر قدرت در برج نصب شد و از آن تاریخ تا کنون هر شب نمایشی از نورهای رنگارنگ برج، برفراز آسمان شهر پاریس اجرا می گردد.

در هنگام ساخت این برج مردم پاریس نخست موافق بوجود آمدن یک برج با ده هزار تن آهن در میان شهرشان نبودند و بالاخره سالها پس از پایان ساخت ایفل کم کم محبوبیت خود را در پاریس پیدا کرد.

کلمات قصار زیادی از بزرگان هنر و ادبیات هست که همه علیه شاهکار مهندس ایفل است. از همه عجیب تر حرف بورخس است که می گوید:« موتورسیکلت، سیگار و برج ایفل، نمادهای جنون بشر هستند.»

گی دو موپاسان، رمان نویس فرانسوی از برج ایفل متنفر بود اما هر روز در رستوران برج ایفل ناهار می خورد. او درباره علت این کارش می گفت: «این رستوران تنها جایی در پاریس است که از آن برج ایفل معلوم نیست!»

تصویر این برج تا پیش از تبدیل واحد پول فرانسه به یورو، در کنار عکس گوستاو ایفل روی اسکناس های 200 فرانکی چاپ می شد. مالکیت برج متعلق به شهرداری پاریس است و امتیاز بهره برداری از آن به صورت دوره ای به شرکت های متقاضی واگذار می شود.در 28 نوامبر سال 2002 شمار بازدید کنندگان ایفل به 200 میلیون نفر رسید.گفتنی است در نخستین روزهای گشایش نمایشگاه جهانی پاریس بالغ بر دو ملیون نفر از برج دیدن کردندو از آن به بعد برج ایفل بیش از هر نقطه ی دیگری در دنیا بازدیدکننده داشته و بیش از هر مکان دیگر عکس برداری شده است. تعداد بازدید کنندگان از این برج در سال 2007 م با توجه به پولی بودن و محدودیت مکانی آن 893/6 میلیون نفر گزارش شده است.در پایان خاطر نشان می نمایم که هزینه ساخت برج ایفل ، معادل 8 میلیون فرانک فرانسه بوده است.